Studeren? Na, nog niet!

Clayton, 5 maart 2014.
Ik zag dat het al meer dan twee weken geleden is, dat ik wat geschreven heb. Mijn opa heeft al gevraagd wanneer deel 3 kwam. Hier is het dan.

Ik woon nu ongeveer twee weken op de campus. Toen ik aankwam was mijn kamer heel simpel ingericht: kast, bureau en bed. Meer was er ook echt niet. De eerste week ben ik dan ook vaak heen en weer gereisd naar de Kmart, (een soort grote Hema), om lampen, kleerhangers, doosjes, verlengsnoeren en dat soort dingen te halen. Ook moesten we al onze kookspullen, zoals pannen en borden nog halen. Het dichtstbijzijnde winkelcentrum voor dit soort dingen is echter alleen te bereiken met de bus. Hier moet je ook je boodschappen doen. Dit maakte het de eerste dag wel lastig om én boodschappen én spullen te halen voor in je kamer en keuken. Deze moesten namelijk allemaal mee in de bus. Maar het is allemaal goed gekomen. Mijn kamer is nu leefbaar, we kunnen eieren bakken en gewoon eten van borden.

Over koken en de kamers, op de foto's zie je hoe de gebouwen er hier uitzien. Op je verdieping deel je een badkamer en wc met vier andere studenten. Naast dit is er nog een aanrecht en een koelkast. In deze keuken mag je echter niet echt koken. Dit in verband met de strenge brandveiligheidsvoorschriften. Je kookt dan ook in een grote gemeenschappelijke keuken in een ander gebouw. Ze zijn hier namelijk op de campus extreem voorzichtig met vuur en dergelijke. Wat logisch is in dit droge land.
Echter hebben ze de brandalarminstallaties in de kamers, badkamers en gangen te gevoelig ingesteld.Het brandalarm is de afgelopen twee weken al vaak afgegaan. Gisteren was helemaal een goede dag. Toen ging het alarm twee keer af, in de ochtend en avond.
Wanneer het alarm afgaat, moet iedereen alle gebouwen verlaten en op straat verzamelen, ongeacht het tijdstip. De brandweer moet dan komen om de alarmen opnieuw af te stellen en te checken of er brandgevaar is. Voordat iedereen echter buiten is, de brandweer er is en de het alarm wat afgaat gelokaliseerd is, ben je vaak al meer dan 30 minuten verder.Naast dat het irritant is dat deze alarmen zo snel afgaan (je kan niet eens parfum opspuiten in je kamer of toast laten aanbranden in de keuken), is het ook een duur grapje. Of je het alarm nou per ongeluk of niet hebt laten afgaan, de veroorzaker krijgt een rekening van ongeveer 3000 dollar. Zoveel kost het de universiteit om de brandweer elke keer te laten uitrukken bij een brandalarm. Je moet dan ook goed opletten bij het koken. Vooral als je de oven of de magnetron gebruikt. Deze geven veel rook, waar het alarm erg gevoelig voor is.

De afgelopen twee weken waren er veel introductieactiviteiten. Zo zijn we veel avonden de stad ingegaan voor feestjes, waren er veel introductiespellen en sportdagen en was er elke dag gratis avondeten met je hall!* Ook was er een markt op de campus, waar alle verenigingen bij elkaar kwamen om leden te werven. Ik ben lid geworden van de 'Boardriders Club'. Zij organiseren surfkampen en andere boardactiviteiten. Ook heb ik me aangesloten bij MSA (Monash Student Association). Zij organiseren veel feesten en regelen mooie kortingen op eten, spullen, reizen en activiteiten. Tot slot ben ik member geworden van MOVE. Dit is een vereniging voor internationale studenten. Zij hebben in de eerste weken veel activiteiten georganiseerd voor exchange students, zoals een Australische barbecue, waar je kangoeroe kon eten. Ik kan je zeggen, kangoeroe smaakt niet verkeerd.

Op 23 februari was er een groot straatfeest in Melbourne: White Night. Tijdens deze avond is het grootste gedeelte van het centrum afgesloten. Bands treden op, er worden workshops gegeven, gebouwen worden met projecties veranderd in sprookjesachtige bouwwerken en overal is er feest. Het is één van de grootste uitgaansavonden in Melbourne, dus dat kon ik niet missen.

Maar goed, ik ben niet alleen naar Melbourne gekomen voor feestjes. Ik moet hier toch ook echt gaan studeren. In de tweede introductieweek moest ik dan ook voor het eerst naar mijn faculteit in Caulfield. Hiervoor moet ik een shuttle bus nemen, die er 20 min over doet om van Clayton naar Caulfield te komen. Ik ga de komende maanden vier units volgen: Journalism, 'Media and Culture', 'News, Media and Society', and Exploring Contemporary Australia. Alle vier vallen onder de Arts faculteit. Ik zal dus veel moeten schrijven, presenteren en mediaprojecten moeten doen. Ook moet ik me gaan verdiepen in de geschiedenis van Australië en het dagelijkse nieuws.

Maar deze week waren er toch ook weer feestjes: Togafeest en Monash Host Scheme Night. Sabina en ik zijn bekend met het togafeest van Olympus en kunnen wel wat toga's in elkaar zetten. We moesten dan ook een paar mensen helpen om toga's te maken. Onze toga was echter natuurlijk wel de mooiste.
Host Scheme Night was een feest van MSA in Melbourne city. Voor dit feest hebben ze een club afgehuurd en artiesten ingehuurd. Met bussen werden we naar de stad gebracht, zodat we niet een uur met het openbaar vervoer hoefden te reizen.

Vrijdag 28 februari was er een trip georganiseerd naar Healesville Sanctuary. Dit is een dierentuin met alle bekende en zeldzame Australische dieren: van schattige kangoeroe's, walibi's tot de tasmanian devil. Ook hadden ze een lyrebird. Ik hoop dat ik het filmpje kan uploaden hier van deze vogel, maar anders moet je maar even op youtube kijken. Deze vogel kan echt bijna elk geluid na doen. Niet alleen dierengeluiden, maar ook fotocamerageluiden en autoalarmen. Ook doet hij je soms na als je klakt met je tong of fluit.

Ik vind het nu wel weer mooi geweest. De volgende keer zal ik vertellen over mijn eerste collegeweek, de weekenden en hoe ik hier toch kan fietsen.

* Een campus heeft meerdere gebouwen waarin studenten wonen. Om het overzichtelijk te houden, heeft elk gebouw, wat een hall genoemd wordt een naam. Mijn hall heet Roberts, maar andere voorbeelden zijn Richardson, Howitt of Farrer.